Van cigarbox gitaar tot ukelele
Hij opent met zijn opvallende vierkante gitaar en lacht: “Shit, verkeerde gitaar, ik heb er ook zoveel.” Melle staat bekend om zijn verzameling instrumenten, en dat laat hij zien. Binnen het eerste kwartier wisselt hij tussen gitaar, ukelele en stylophone. De zaal deinst meteen mee, en bij A Fool zingt het publiek elk woord uit volle borst mee.

​

Nieuwe plaat als verrassing
Halverwege de set volgt het nieuws van de avond: Melle kondigt aan dat er op 30 januari een nieuw album verschijnt, één dag na zijn verjaardag. Als cadeau voor het publiek speelt hij bijna de hele plaat alvast live. De eerste track, Can’t Complete My Lover, zet de toon: dromerig, eerlijk en catchy. Even later springt Melle van het podium en zingt tussen het publiek “Live is too easy for me” terwijl iedereen meedoet.

​

Puur, kwetsbaar en een tikje chaotisch
Tijdens het vierde nummer laat zijn stylophone het afweten. Melle lijkt het zelf niet eens door te hebben en het stoort ook niet. Zonder zijn vaste pianist, Wessel van Deursen, die momenteel in Nashville aan nieuwe muziek werkt, neemt hij zelf plaats achter de piano. How Does It Feel to be you begint klein en broos, tot de band zachtjes invult. Een kippenvelmoment.

​

Oranje lichtjes en dankbaarheid
Bij binnenkomst kreeg iedereen een oranje sticker voor op het telefoonlampje. Midden in de show vraagt Melle om die aan te zetten. De zaal verandert in een zee van licht. “Ik ben al zes jaar bezig,” zegt hij zichtbaar geraakt, “en het betekent veel dat jullie hier zijn.” Hij heeft al in heel Nederland gespeeld in voorprogramma's van grote artiesten, maar het is toch wel extra speciaal als mensen echt naar je eigen show komen.

​

Finale vol warmte
Melle sluit af met Old Summers, eerst akoestisch, normaal met Philine, daarna in volle bandversie. De handjes gaan de lucht in. Hij verlaat de show met Make Your Own Kind of Music van Cass Elliot.

Een warme, energieke show met humor, sterke zang en veel persoonlijkheid precies wat je van Melle mag verwachten.